Een fotograaf die van wanten weet. Die werkt met hart en ziel. Die geen haast kent. Zo’n fotograaf let op het licht. Zo’n fotograaf speelt met het licht. Zo’n fotograaf ziet licht en schaduw. Zo’n fotograaf brengt in het licht wat door schaduw is verborgen. Zo’n fotograaf neemt de tijd. Zo’n fotograaf vergroot wat meer licht verdient. Hij of zij verzet, verscherpt, haalt dichterbij, detailleert soms met grote fijngevoeligheid. Voor zo’n fotograaf is zwart-wit vol van kleur. Hij of zij ziet allerlei tinten. Zwart-wit denken is hem vreemd. Zo’n fotograaf ziet overgangen. Alles is steeds in beweging.  Wanneer hij of zij afdrukt, is het slechts een momentopname, maar soms zie je daarna het licht van de eeuwigheid. Er zijn momenten, er zijn events, er zijn gebeurtenissen die niet kunnen worden gevat en toch voor altijd zijn. Soms zijn ze de hel als je een brandende stad fotografeert, een meisje dat wegrent onder een napalmregen. Soms is het de hemel als je paarse alliums aan de rivier fotografeert: een flits van een zorgeloos paradijs waar geluk niet meer wordt verstoord. Soms ziet een fotograaf in een gezicht de brandende pijn van een mensenleven en dan weer in een ander gezicht het stralende vertrouwen in de toekomst. Een fotograaf ziet de ziel en speelt met het licht. Wie naar mensen kijkt en luistert, ziet altijd maar een momentopname, maar soms wordt het een herinnering of een verhaal dat alle momenten overstijgt. Daarom is luisteren en kijken, gaan zien wat gezien moet worden en gezien mag worden, het mooiste. Ik draag dit op aan alle fotografen en amateurfotografen die oog hebben voor wat schoonheid is of verdient tegen alle vuil in. Soms is een foto een vorm van klein verzet. Hebt u foto’s met eeuwigheidswaarde?