‘Ik kom gezwind
en haal je weg van hier
ik zal je brengen naar een land
dat jij niet kent
daar, waar je nooit alleen zal zijn
en waar lavendel bloeit,
het winterkoninkje altijd
voor jou zijn liedje zingt
en waar je ongeschoeid
in vrijheid mag bewegen
je zal er zonder teugels zijn
je armen zullen vleugels zijn

ik breng je naar het land van God

je mag er heerlijk dwalen
je zal er zonder angsten
langs regenbogen gaan
en eindelijk, ja eindelijk
zal in het Goddelijk ruim
de rust en vrede komen
en enkel zal jij liefde zijn
een zonnetje van liefde zijn
door mensen ongezien gevoeld …
belagers zullen vluchten
en zij, die van je houden,
dragen jouw liefde mee…’

Uit: ’n bloembak blauwe begonia’s, 1994