In de opmaat naar het 100-jarig jubileum van het Gerardus Magazine willen we dit jaar in acht korte rubrieken schrijven over het leven van de man naar wie dit blad is genoemd: Gerardus Majella. Leidraad zijn de in 1983 door pater Marinus van Delft CSsR uitgegeven ‘Miniaturen uit het leven van een wonderlijk man, Sint Gerardus Majella 1726 – 1755’.
In veel middeleeuwse handschriften zijn rond de beginletter van een hoofdstuk kleine schilderstukjes te bewonderen, die miniaturen genoemd worden. Ze verwijzen naar de tekst die volgt. Zo schreef pater Marinus van Delft korte verhalen – miniaturen als het ware – van Gerardus Majella. Hij maakte daarbij gebruik van waardevolle en betrouwbare aantekeningen van een medebroeder van Gerardus Majella, pater Caspar Caione.
Onmiddellijk na de dood van Gerardus is hij begonnen met het verzamelen van gegevens over Gerardus’ leven en de wonderbaarlijke gebeurtenissen die er waren voorgevallen. Gebeurtenissen waarover de mensen die ze hadden meegemaakt of gehoord, de mond en vooral hun hart nog vol van hadden.
Pater Gaspar Caione ging als kerkjurist nauwgezet te werk. Hij schreef niet alles zonder meer op wat de mensen hem vertelden. Ze moesten onder ede bevestigen dat ze de waarheid spraken. Zo komen er uit het verzameld materiaal kleine kostbare verhalen tevoorschijn over een Zuid-Italiaanse broeder die van jongs af aan zich innig verbonden wist met God.
Gerardus had de gave om de mensen die in hun grote nood bij hem aanklopten feilloos te verstaan. Want was hij zelf niet opgegroeid in een gezin dat bittere armoede kende na de plotselinge dood van zijn vader Domenico? Maar ‘verstaan van mensen’ was dieper geworteld in Gerardus. Dat komt aan het licht in het volgende verhaal, het eerste miniatuurtje.
Als klein kind was Gerardus gefascineerd door wat er gebeurde tijdens de eucharistie. Op een dag gaat hij als vanzelf met de mensen mee ter communie. Die wordt hem geweigerd omdat hij nog veel te klein is. Intens verdrietig gaat de kleine Gerardus naar huis. Maar ’s nachts in zijn droom brengt de aartsengel Michaël hem alsnog de communie. Je mag deze wonderlijke droom niet afdoen als kinderlijke fantasie, maar als een teken van hechte verbondenheid van Gerardus met God, met Jezus, de Bron van zijn leven.
Een intense verbondenheid al op zeer jonge leeftijd met Jezus, met God van wie hij zijn verdere leven blijft getuigen voor mensen die hunkeren naar een richting en een houvast in hun leven.
Marianne Debets