Ik wil niet meer omzien naar wat ooit was
Niet hoeven vooruitzien naar wat nog komt
Ik wil niet meer denken hoe goed alles was
Of wat nog zal moeten – ik wil enkel rust.

 

Ik wil nog mijn tijd beleven per dag
Veel heb ik er niet meer te doen of te gaan
Ik wil nog mijn lieven omhelzen, als ’t mag,
Totdat er mijn uren niet meer bestaan.

 

Het boeit me niet langer waar ik naar kijk
De wereld draait door in ellendige haast
De mensheid maakt vrede en strijd tegelijk
Dat heeft me mijn leven lang al verbaasd.

 

Natuurlijk zijn er de mensen in nood
De marginalen die kansloos bezwijken
Natuurlijk gun ik hun het dagelijks brood
Maar het vermogen ligt bij de rijken.

 

Voor de jongeren blijf ik wel bevreesd
Hoe maken zij solide de toekomst waar? 
Vanuit welke basis, vanuit welke geest?
Dus ik praat met de hemel – is dat raar? 

 

Ik wil niet meer stilstaan bij wat ooit was
Niet hoeven verlangen naar wat nog komt
Ik wil niet verschonen wat toentertijd was
Noch eren de toekomst – ik wil enkel rust.