Gillende keukenmeiden Milan zat op de stoep te huilen. Hij was te vroeg thuis; er was nog niemand. Het ergste was: hij had zijn zwemdiploma A niet gehaald. Iedereen had het, maar Milan niet. Hij had het niet gedurfd om door het gat te zwemmen. Iedereen stond te schreeuwen en ineens was hij naar de kant gegaan en weggerend. Daar kwam Judith aan. Ze ging naast Milan zitten. Aaide over zijn hoofd. ‘Ik ben gezakt!’, stootte Milan er uit. ‘Dat is toch niet erg, vent’, zei Judith. ‘Hoofdzaak is dat je niet verdronken bent.’ Ze liep weg en Milan huilde twee keer zo hard. Dat had Erik gezien. Hij ging voor hem staan. ‘Is er iets gebeurd?’ ‘Ik ben gezakt voor mijn zwemdiploma.’ ‘O wat erg!’, zei Erik en legde een hand op Milans schouder. ‘Verschrikkelijk. Bijna niemand zakt voor A. Dan krijg je het zwaar deze week. Ik zal voor je duimen.’ Erik liep weg en Milan huilde drie keer zo hard. Dat zag Lukas. Hij vroeg: ‘Wat mankeert jou?’ ‘Ik ben gezakt’, snikte Milan. Lukas ging naast hem zitten en zei niks. Toen het snikken minder werd zei hij alleen: ‘Rot voor je! Durfde je niet door dat gat? Dat komt door al die gillende keukenmeiden om je heen!’ Milan schoot in een lach!