Hier is weer een teken van leven van uw leken-missionaris Ricus Dullaert uit Zuid-Afrika. Ik schrijf u terwijl ik met 15 vrijwilligers van de Stichting Homeplan uit Breda op bezoek ben op de missiepost  Maria Ratschitz in Wasbank in KwaZulu-Natal in Zuid Afrika. Met de Homeplan vrijwilligersgroep uit Nuenen helpen we deze week de lokale bouwers mee vijf stenen tweekamerwoningen te bouwen voor de aller-allerarmsten hier. 

De missiepost wordt gerund door de franciscaanse Nardini-missiezusters. Gisterenavond vertelde zuster Colette, de franciscanes verantwoordelijk voor de hulpprogramma’s  in de gemeenschappen rondom de missiepost, aan de Nederlandse Homeplan vrijwilligers over haar uitdagingen. 

 

Hoge viruslast
In oktober 2022 startte zuster Collette en haar team met een nieuw programma gesponsord door de Amerikaanse donor PEPFAR (Presidential Emergency Plan For Aids Relief). De uitdaging was in hun district hiv+-jongeren van tussen de 15-24 jaar oud op te sporen bij wie het hiv-virus niet voldoende onderdrukt was door aidsremmende medicijnen. Tot haar schrik vond zuster Colette 308 van deze jongeren in haar district. 
Met haar medewerkers organiseerde ze supportgroepen voor deze jongeren. Ze kwam erachter dat de hoge viruslast in het bloed van deze jongeren werd veroorzaakt door het niet consistent innemen van de aidsremmende medicatie. En dát wordt weer veroorzaakt door ondervoeding en door stigma. 

Aidsremmende medicatie dient ingenomen te worden met voldoende voedsel. Als de patiënt aidsremmers slikt zonder een behoorlijke maaltijd, kan de medicatie braakneigingen, maagkrampen en maagpijn veroorzaken. Om deze onprettige verschijnselen te ontlopen houdt de patiënt op met het slikken van die aidsremmers, wat veelal tot gewichtsverlies en allerlei kwalen lijdt. 

Stigma is een andere reden waarom hiv+-jongeren hun aidsremmers niet correct innemen. Sommige jongeren willen uit schaamte niet dat hun broers of zussen of andere familieleden als neven en nichten, ooms en tantes weten, dat ze hiv+ zijn. Vaak wordt er in KwaZulu Natal in uitgebreid familieverband samengewoond en bestaat er geen privacy. In sommige gevallen weten de jongeren niet eens dat ze hiv+ zijn, omdat hun ouders of voogden (veelal oma’s of tantes, omdat een aanzienlijk aantal van deze kinderen ook wees is) hun hebben wijsgemaakt, dat ze medicijnen voor hoge bloeddruk slikken of om beter te kunnen presteren op school.

Acceptatie
Met de bijeenkomsten van de supportgroep wordt beoogd het stigma af te breken en de jongeren zover te krijgen hun hiv-status volledig te accepteren, hun aidsremmende medicatie serieus te nemen en positief te gaan leven met hiv. Zuster Colette is met een fondsenwervende actie gestart om deze 308 jongeren voedselsupplementen uit te reiken die met het volksvoedsel, maïspap, gemengd kunnen worden; en om tijdens alle bijeenkomsten van de supportgroep een warme maaltijd uit te reiken. De hiv+-jongeren die op loopafstand van de drie soepkeukens van de missiepost wonen, kunnen daar bovendien vijf keer per week een warme maaltijd komen nuttigen en huiswerkbegeleiding krijgen en psychosociale ondersteuning ontvangen.

Ik ondersteun zuster Colette van harte bij haar pogingen dit leger jonge en kwetsbare hiv+-jongeren aan een betere toekomst te helpen! Ik erfde zes iconen voor het goede doel en heb die verkocht en de opbrengst (€3.500) aan zuster Colette gegeven om vast een start te maken. De overige €19.500 voor het komende jaar komt er vast ook wel.