Elk jaar kiest de redactie een sociaal project uit dat door de lezers van het Gerardus Magazine gesteund kan worden. In het derde nummer van dit jaar presenteerden we u het waterleidingproject van pater Meus en Gusty in Sebatik, een afgelegen streek in het noorden van Kalimantan. Daarna hebt u er niets meer over gehoord. Dat komt omdat er helaas niets te vertellen is! Om technische en bureaucratische redenen is het de paters niet gelukt om dit project goed op te starten. Dat is jammer, maar dat is ook de realiteit aan de randen van de Indonesische samenleving. Het is goed dat ze ons dat eerlijk hebben gezegd. Maar ze haastten zich te vertellen dat ze andere projecten hebben die wel degelijk hard nodig zijn en die goede kans van slagen hebben. Pater Jack Umbu Warata, die in Bonn voor de Indonesische redemptoristen geld inzamelt voor projecten, heeft ons zo’n project voorgesteld: renovatie en uitbreiding van de toiletten van een basisschool op het eiland Sumba, het eiland waar de redemptoristen hun basis hebben. Dat project stellen we graag aan u voor en bevelen wij van harte bij u aan!

De katholieke basisschool Prai Kundu ligt in een dorpje Lambanapu ten zuiden van het stadje Waingapu in Oost-Sumba. Het is een streek met kleine huisjes met daken van golfplaten langs smalle wegen, geflankeerd door rijstvelden en hoge bananenbomen. Er lopen kanalen en er zijn dammen die nog een Nederlandse sfeer ademen. Over de smalle wegen en zandpaden rijden vooral motorfietsen, het belangrijkste vervoermiddel op het eiland Sumba.
De school die achter de parochiekerk ligt, werd in 1959 door een Duitse redemptoristenmissionaris, pater Legeland, opgericht. Nu zijn er 266 kinderen en 22 leraren. Meer dan tweehonderd kinderen komen uit arme gezinnen. Alle kinderen dragen het verplichte rood-witte schooluniform. Zo is er geen duidelijk zichtbaar onderscheid tussen rijk en arm.
Ooit zijn er bij het schoolgebouw twee keer twee toiletten gebouwd, twee voor de leerkrachten en twee voor de leerlingen. Jarenlang was er geen geld voor onderhoud, en de school groeide maar door en heeft nu twaalf leslokalen.
De toiletten van de leerlingen zijn ondertussen onbruikbaar, dus nu gebruikt iedereen de twee toiletten van de leerkrachten. Het plaatje is duidelijk: twee toiletten voor bijna driehonderd mensen is veel te weinig. Zo gaat kostbare onderwijstijd verloren.

Pater Agus Malo Bulu heeft de leiding over de school en hij heeft pater Jack in Bonn gevraagd of hij geldschieters kan vinden voor renovatie en uitbreiding van de toiletten. Hij wil naast de bestaande toiletten er nog twee keer drie (voor jongens en meisjes apart) bij bouwen. De zes nieuwe toiletten kosten samen 4500 euro en de renovatie van de bestaande toiletten nog eens 500 euro. In totaal is er dus 5000 euro nodig om de kinderen én de leerkrachten een goede, prettige en hygiënische toiletvoorziening te bieden.
Alle kinderen in de leeftijd van zes tot twaalf jaar gaan alleen in de ochtend naar school, van half acht tot twaalf uur. Daarna is het veel te warm. Ze leren o.a. Indonesisch (thuis wordt vaak een eigen taal gesproken), rekenen en natuurkunde.

Mocht het ingezamelde bedrag voor de toiletten uiteindelijk meer worden dan vijfduizend euro (we zijn al over de helft!), dan vindt pater Agus daar zeker een goede bestemming voor: hij is de voorzitter van een stichting die maar liefst dertien katholieke basisscholen in de streek bestuurt en een middelbare school. Ook die scholen kunnen maar beperkt rondkomen met de middelen die de Indonesische overheid ter beschikking stelt.